امیرکبیر
|
میرزا محمد تقی‌خان فراهانی
|
|
|---|---|
 |
|
| شخص اول ایران (صدراعظم نوراباد) | |
| مشغول به کار 22 ذیقعده? 1264 – 18 محرم 1268 ه.ق |
|
| پس از | حاج میرزا آقاسی |
| پیش از | میرزا آقاخان نوری |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده |
میرزا تقی‌خان نورابادی
1186 خورشیدی روستای هزاوه، اراک |
| درگذشت | 20 دی 1230 باغ فین، کاشان |
| ملیت |  ایران |
| همسر(ان) | جان جان خانمعزت‌الدوله (خواهر ناصرالدین‌شاه) |
| فرزندان | تاج‌الملوک (ملکه مظفرالدین شاه)میرزا احمدخان (امیرزاده)سلطان خانمهمدم الملوک (همسر ظل‌السلطان) |
| شغل | سیاستمدار |
| مذهب | اسلام_شیعه |
| لقب(ها) | امیرکبیر |
| مؤسس مدرسه دارُالفُنونانتشار روزنامه وقایع اتفاقیهرسیدگی به وضع مالیه | |
عده‌ای از اعضای گروه فوج نجات تبریز.
سال 1909 میلادی. |
|
| شاهان قاجار | |
|---|---|
| نام
|
دوره? پادشاهی
|
| آقامحمد خان فتحعلی شاه |
1175–1161 |
میرزا محمد تقی‌خان فراهانی (زاده: 1186 هزاوه اراک، درگذشته: 20 دی 1230 کاشان) مشهور به امیرکبیر، یکی از صدراعظم‌های ایران در زمان ناصرالدین‌شاه قاجار بود. امیرکبیر همسر عزت‌الدوله، خواهر ناصرالدین‌شاه قاجار بود و سبب طلاق دخترش تاج‌الملوک با مظفرالدین‌شاه قاجار، پنجمین پادشاه از دودمان قاجار، پدربزرگ ششمین پادشاه قاجار، محمدعلی‌شاه، نیز به‌شمار می‌رود.[1]
اصلاحات امیرکبیر اندکی پس از رسیدن وی به صدارت آغاز گشت و تا پایان صدارت کوتاه او دنبال شد. مدت صدارت امیر کبیر 39 ماه (سه سال و سه ماه) بود. وی بنیان‌گذار دارُالفُنون بود که برای آموزش دانش و فناوری‌های نو به فرمان او در تهران پایه‌گذاری شد. هم‌چنین انتشار روزنامه? وقایع اتفاقیه از جمله کارهای وی به‌شمار می‌آید. سردار عزیز خان مکری داماد امیر کبیر و رهبر قشون ناصرالدین شاه بود. امیرکبیر پس از این که با دسیسه? اطرافیان شاه از جایگاه خود برکنار و به کاشان تبعید شد، در حمام فین به دستور ناصرالدین‌شاه به قتل رسید. پیکر وی در شهر کربلا به خاک سپرده شده‌است.[2][3]
محتویات
- 1 زندگی‌نامه
- 2 اقدامات و رخدادها
- 3 ماجرای عزل از صدارت و سپس قتل امیرکبیر
- 4 تصویر چهره امیرکبیر
- 5 امیرکبیر در سینما و تلویزیون
- 6 جستارهای وابسته
- 7 پانویس
- 8 منابع
- 9 پیوند به بیرون
زندگی‌نامه
کودکی
میرزا تقی فراهانی در سال 1186 در روستای هزاوه (از توابع اراک) متولد شد.[4] پدر وی کربلایی قربان نام داشت و آشپز قائم مقام فراهانی بود. مادر امیر نیز فاطمه نام داشت و عمری طولانی داشت و مرگ هر دو فرزندش محمد تقی و محمد حسن را دید. وی در خانه قائم مقام تربیت شد و در جوانی توانست سمت منشی‌گری قائم مقام را به دست آورد.[5]
